Instytut Pamięci Narodowej
Wyszukiwarka

Bronisław Kowalczewski

syn Albina i Jadwigi z Modlińskich, urodzony 16 V 1896 r. w Zgierzu. Od 1905 r. zamieszkały w Kielcach. Uczeń Szkoły Handlowej w Kielcach i absolwent Szkoły Zgromadzenia Kupców Miasta Warszawy w 1915 r. Student Wydziału Inżynierii Politechniki Warszawskiej. Od 1915 r. członek Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 r. wstąpił Wojska Polskiego. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej.

Od 1921 r. pełnił służbę wojskową m.in. w 53 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Stryju, Biurze Historycznym Sztabu Generalnego WP w Warszawie, Dowództwie Korpusu Ochrony Pogranicza. oraz Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych. W 1938 r. awansowany do stopnia podpułkownika. Po wybuchu II wojny światowej oficer do zleceń Naczelnego Wodza.

Organizator i dowódca Podgrupy „Radom” a od 6 IX 1939 r. dowódca Grupy Operacyjnej WP „Kielce”. Uczestnik bitew pod Kajetanowem (5 IX 1939 r.) i pod Iłżą (8-9 IX 1939 r.). Organizator Armii Polskiej we Francji i dowódca 5 Małopolskiego Pułku Strzelców Pieszych. W 1940 r. walczył w kampanii francuskiej w okolicach Belfort w Burgundii, gdzie dostał się do niewoli niemieckiej.

Organizator ruchu oporu w obozach jenieckich w Hadamar pod Limburgiem i Colditz w Saksonii, gdzie z ramienia Komendy Głównej Armii Krajowej pełnił funkcję tajnego komendanta obozu. Współorganizator zbiorowej ucieczki 47 polskich jeńców z oflagu w Dössel, we wrześniu 1943 r. Zamordowany przez Niemców w KL Buchenwald w październiku 1943 r. Pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika. Odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz francuskim Krzyżem Kawalerskim Legii Honorowej i Krzyżem Wojennym Francji.

Opcje strony