Instytut Pamięci Narodowej
Wyszukiwarka

Michał Bajer

1884–1962

W 1912 r. ukończył Akademię Górniczą w Mons (Belgia). W Królestwie Polskim zarządzał kopalniami Towarzystwa „Czeladź”. Od sierpnia 1914 r. służył w armii rosyjskiej. Po wybuchu rewolucji październikowej w 1917 r. uczestniczył w organizacji polskich jednostek na Wschodzie (II Korpus Polski). Brał udział m.in. w bitwie pod Kaniowem (11 maja 1918 r.), w wyniku której znalazł się w niemieckiej niewoli. Zbiegłszy, przedostał się do Francji, gdzie powierzono mu funkcję szefa Oddziału I w sztabie Armii Polskiej („Błękitna Armia”), po czym przeniesiono go do 1 Dywizji Strzelców. Wiosną 1919 r. powrócił do Polski. W latach 1919–1921 r. dowodził 45 Pułkiem Strzelców Kresowych. W uznaniu zasług za wojnę z bolszewikami awansowany do stopnia pułkownika. Z końcem 1922 r. przeniesiony do MSW, objął stanowisko szefa Departamentu Bezpieczeństwa. Od marca do lipca 1923 r. pełnił obowiązki Komendanta Głównego Policji Państwowej, a następnie do połowy roku 1926 szefa Oddziału II Sztabu Generalnego WP. W 1929 r., po przeniesieniu w stan spoczynku, powrócił do pracy w górnictwie. Po II wojnie światowej został zatrudniony w Centralnym Zarządzie Przemysłu Węglowego w Katowicach. Odznaczony m.in. Orderem Pol onia Restituta i Orderem Virtuti Militari.

Opcje strony