Uzyskał niepełne wykształcenie w Gimnazjum Ojców Salezjanów w Jaciążku. Podczas okupacji niemieckiej był żołnierzem AK w Obwodzie Maków Mazowiecki. Zmobilizowany do wojska, jesienią 1945 r. zdezerterował ze szkoły oficerskiej we Wrocławiu i wstąpił do Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW). Żołnierz oddziałów ppor. Mieczysława Przybytniewskiego „Mieczysława”, a następnie por. Mariana Kraśniewskiego „Burzy”. Od 1946 r. dowódca patrolu partyzanckiego Pogotowia Akcji Specjalnej (PAS). Nie ujawnił się podczas amnestii 1947 r. W ramach „XVI” Okręgu NZW, od 20 VII 1947 r. pełnił funkcję komendanta Powiatu „Mściciel”, obejmującego część powiatu makowskiego i przasnyskiego. Spośród terenowych dowódców Warszawskiego Okręgu NZW kryptonim „Orzeł” wyróżniał się szczególną dynamiką działań (dowodził m.in. udanymi atakami na posterunki MO w Młynarzach, Sypniewie, Jednorożcu, Krzynowłodze Malej, Baranowie oraz walkami z KBW, UB i MO pod Zabielem, Bochenkami, Młynarzami, Kopaczyskami, Bielą, Pieczyskami i Amelinem).
Po rozbiciu Komendy Okręgu sformowanej przez Józefa Kozłowskiego „Lasa”, odtworzył struktury XVI Okręgu NZW (występującego od tego momentu pod kryptonimem „Tęcza”) i w lipcu 1948 r. objął nad nimi komendę. Kontynuował demokratyczne reformy kierowania okręgiem wprowadzone przez swojego poprzednika. 14 VIII 1948 r. na mocy decyzji Sądu Okręgowego awansowany do stopnia chorążego.
Zamordowany najprawdopodobniej koło miejscowości Żebry-Wierzchlas 19 VIII 1949 r. przez grupę agentów resortu bezpieczeństwa (występujących pod kryptonimem „V kolumna”) działających na zlecenie naczelnika Wydziału III WUBP w Warszawie.
