Od 1942 żołnierz AK, a w 1945 – ROAK. Dowództwo ROAK skierowało go jako „wtyczkę” do pracy w PUBP w Pułtusku. Jesienią 1945 przekazał dla potrzeb podziemia kartotekę konfidentów z terenu tego powiatu.
Zagrożony zdekonspirowaniem i aresztowaniem w lutym 1946 zbiegł do partyzantki, dołączył do oddziału WiN Albina Gąsiewskiego „Mikołaja” z Obwodu Ostrów Mazowiecka. Po rozbiciu komend Inspektoratu Mazowieckiego i Obwodu Pułtusk ROAK doprowadził w październiku 1946 do podporządkowania struktur pułtuskiego ROAK Okręgowi WiN Białystok. Brał udział w rozbiciu więzienia w Pułtusku 25 XI 1946. W Zrzeszeniu WiN pełnił funkcję zastępcy prezesa Obwodu Pułtusk (krypt. „Paulina”).
Wraz z 80 podkomendnymi ujawnił się podczas „amnestii” w kwietniu 1947. W maju 1947 wznowił działalność niepodległościową. Zlecił Janowi Kmiołkowi zorganizowanie zawiązku oddziału partyzanckiego. Latem 1948 podporządkował się komendantowi Białostockiego Okręgu NZW. W październiku 1948 mianowany komendantem najpierw batalionu terenowego, a wkrótce potem nowej struktury NZW – Powiatu (krypt. „Noc” i „Tatry”), obejmującego część pow. Pułtusk i Ostrów Mazowiecka.
Na skutek zdrady jednego z podkomendnych 12 VI 1949 został otoczony wraz z Bolesławem Kulesza „Pomstą” i Kazimierzem Ampulskim „Tęczą” przez grupę operacyjną UB i KBW w Zamłyniu pod Długosiodłem. Podczas brawurowej próby przebicia się z okrążenia wszyscy trzej zostali ranni. Mimo beznadziejnego położenia partyzanci do końca ostrzeliwali się, a ostatnie naboje przeznaczyli dla siebie. Miejsce ich pochówku pozostaje nieznane.
