Instytut Pamięci Narodowej
Wyszukiwarka
wojna polsko-bolszewicka

Tadeusz Bereźnicki

(ur. 13 sierpnia 1899 w Makowie Podhalańskim, zm. 20 września 1920 w Bielowinach) – kapral piechoty

Instytut Pamięci Narodowej oraz Wojskowe Biuro Historyczne prezentuje sylwetki żołnierzy Rzeczypospolitej – obrońców Ojczyzny, których łączy walka z bolszewickim najazdem w latach 1919-1920. Poprzez biogramy opracowane przez specjalistów z WBH i IPN przybliżamy losy patriotów traktujących służbę odrodzonej Polsce jako swój oczywisty obowiązek.

więcej o projekcie

W czasie ataku na wieś Bielowiny dnia 20 IX 1920 wymieniony, wysłany ze słabą patrolą na lewe skrzydło Baonu celem zrekognoskowania oraz zbadania sytuacji nieprzyjacielskiej, spotkał się z dwakroć silniejszą patrolą nieprzyjacielską. Nagłym i zdecydowanym natarciem zmusił ją do ucieczki, oraz schwytał jeńca, który dostarczył wiadomości o składzie sił nieprzyjacielskich. Po powrocie z patroli wiódł dzielnie swoją sekcję do ataku, dodając żołnierzom otuchy swoją odwagą, a po otrzymaniu rozkazu do wycofania się, gdy prawie, że ostatni powracał, padł śmiercią bohaterską ugodzony kulą nieprzyjacielską w pierś. (Wniosek na odznaczenie Virtuti Militari, 6 października 1920)

Ukończył pięć klas szkoły powszechnej oraz szkołę przemysłową, wyuczył się na kowala. W marcu 1917 wcielony do armii austriackiej, walczył na froncie włoskim gdzie dostał się do niewoli. W końcu 1918 wstąpił tam do organizujących się formacji Armii Polskiej we Francji, z którą wiosną 1919 wrócił do Polski. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 11 kompanii III batalionu 4 Pułku Strzelców Podhalańskich.

Bibliografia

CAW, Kol. VM, Tadeusz Bereźnicki, I.482.82-7865; Kawalerowie Virtuti Militari 17921945. Słownik biograficzny, t. II, 19141921, cz. 1, red. B. Polak, Koszalin 1993, s. 17.

Opcje strony