Dnia 27.5.1920 wykonał podporucznik obserwator Zdzisław Karol Teodor Bilażewski sześć lotów celem zbombardowana nieprzyjacielskich pancernych pociągów, zrzucając 38 bomb. Zimną [sic] krwią rozkazał swemu pilotowi zniżyć lot na wysokość 600 metrów i spokojnie nad pociągami pancernymi krążyć, by móc celnie bomby zrzucić, a to z samolotu bardzo wolnego, typu szkolnego nie nadającego się do lotów frontowych. Podporucznik Bilażewski nie zważał na kule z karabinów maszynowych z drugiego pancernego pociągu, które kilkakrotnie samolot trafiły i ważne urządzenia przestrzeliły. Trafiając bombami pociągi, podporucznik Bilażewski najwięcej się przyczynił do zniszczenia pancernych pociągów „Bela Kun” i „Krasny Chrestianin”. Pancerne te pociągi zdobyła piechota 12 Dywizji po zbombardowaniu. (Wniosek na odznaczenie Virtuti Militari, 18 października 1920)
Ukończył gimnazjum w Poznaniu (1913) i cztery semestry politechniki w Berlinie. W 1915 powołany do armii niemieckiej, został przydzielony do 11 zapasowego oddziału lotniczego we Wrocławiu, następnie na kurs obserwatorów-radiotelegrafistów w Królewcu. Od listopada 1918 w Poznaniu, wziął udział w powstaniu wielkopolskim, m.in. w walkach na terenie Poznania. Od maja 1919 instruktor w formowanej 4 Wielkopolskiej Eskadrze Bojowej (w 1920 przemianowana na 15 Eskadrę Myśliwską), z którą wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończonej wojnie przeniesiony do rezerwy z przydziałem do 3 Pułku Lotniczego w Poznaniu. Rozpoczął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Został zastrzelony w winiarni „Carlton” w Poznaniu podczas sprzeczki z oficerami 15 Pułku Ułanów. Pochowany w Ujściu nad Notecią.
Awanse: podporucznik (1919), porucznik (1921).
Bibliografia
CAW, Kol. VM, Zdzisław Bilażewski, I.482.18-1071; Wielkopolanie Kawalerowie Orderu Virtuti Militari 1918–1920, red. B. Polak, M. Polak, Koszalin 2010, s. 87; J. Zieliński, W. Wójcik, Lotnicy – Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari, Warszawa–Toruń 2005, s. 18, 19.
