7.6.[1920] ówczesny ppor. Budzik Paweł będąc z plutonem na lewym skrzydle w ataku na wieś Bolszaja Kowalewszczyzna, kiedy cała linia szturmem dobiegała do wsi z własnej inicjatywy oderwał swój pluton w lewo i zaatakował z wielkim impetem wieś Małą Kowalewszczyznę, rozbił obsadę w sile batalionu biorąc do niewoli jeńców i 2 K[arabiny] M[aszynowe]. Dnia 8.6. w akcji na Peresławkę w ataku na okopy bolszewickie poza bagnistą rzeczką ppor. Budzik pierwszy ze swym plutonem przechodzi rzeczkę tak trudną do przebycia i swoim zdecydowaniem nie pozwolił naszej linii w ataku zatrzymać się nad przeszkodą, co spowodowało zdobycie okopów, wzięcie jeńców kilkudziesięciu i 4 KM. (Wniosek na odznaczenie Virtuti Militari, 16 czerwca 1920)
Ukończył gimnazjum w Tarnowie (1914), jednocześnie od 1911 należał do Związku Strzeleckiego. Od sierpnia 1914 w Legionach Polskich, najpierw w II baonie 1 Pułku Piechoty, a od listopada tr. w 1 Pułku Ułanów, z którym uczestniczył we wszystkich bojach. Od listopada 1917 do października 1918 w armii austriackiej, następnie w Wojsku Polskim. W latach 1919–1922 dowódca plutonu, później szwadronu w 11 Pułku Ułanów, w latach 1922–1930 dowódca szwadronu, adiutant i kwatermistrz 27 Pułku Ułanów w Nieświeżu, 1930 – 1939 dowódca szwadronu liniowego i szwadronu zapasowego 7 Pułku Strzelców Konnych w Poznaniu. W kampanii 1939 kwatermistrz, od 9 września zastępca dowodcy 7 psk. W bitwie nad Bzurą ciężko ranny 14 września 1939 pod Brochowem, zmarł z ran. Pochowany w Giżycach.
Awanse: podporucznik (1919), porucznik (1920), rotmistrz (1922), major (1938).
Bibliografia
CAW, Kol. VM, Paweł Budzik, I.482.2-200; Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Słownik biograficzny, t. II, 1914–1921, cz. 1, red. B. Polak, Koszalin 1993, s. 22, 23.