Instytut Pamięci Narodowej
Wyszukiwarka
wojna polsko-bolszewicka

Stanisław Tadeusz Jęczalik

(ur. 28 grudnia 1898 w Nadbrzeziu, pow. Tarnobrzeg, zm. 5 czerwca 1921 pod Rodzimem na Śląsku) – porucznik piechoty

Instytut Pamięci Narodowej oraz Wojskowe Biuro Historyczne prezentuje sylwetki żołnierzy Rzeczypospolitej – obrońców Ojczyzny, których łączy walka z bolszewickim najazdem w latach 1919-1920. Poprzez biogramy opracowane przez specjalistów z WBH i IPN przybliżamy losy patriotów traktujących służbę odrodzonej Polsce jako swój oczywisty obowiązek.

więcej o projekcie

Podczas ataku na Słobodę Szelechowską dnia 27 III 1920 r. ppor. Jęczalik, z braku oficerów w kompanii objął dowództwo nad tyralierą wysuniętą najdalej naprzód. Posuwając się nieustraszenie przez wieś dał przykład niepospolitej odwagi i męstwa i zabezpieczając lewe skrzydło atakującej piechoty, dał możność atakowania baterii, która dzięki temu została zdobyta. Przykładem swym i nieustraszonym parciem naprzód, mimo dużego ognia KM, porwał za sobą żołnierzy, czym przyczynił się w znacznej mierze do zwycięstwa i rozbicia nieprzyjaciela. (Wniosek na odznaczenie Virtuti Militari, 5 kwietnia 1920)

Uczył się w Zakładzie XX Salezjanów w Oświęcimiu, następnie w gimnazjum w Krakowie kończąc do 1914 sześć klas. W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich i do 29 grudnia tr. pełnił służbę w I batalionie 2 Pułku Piechoty, następnie w Oddziale Wywiadowczym i kompanii sztabowej Komendy Legionów. Od 25 kwietnia 1917 dowódca plutonu 11 kompanii III baonu 2 Pułku Piechoty. Po przebiciu się II Brygady przez front pod Rarańczą (luty 1918) i połączeniu z II Korpusem Polskim na Ukrainie, został dowódcą plutonu w 14 Pułku Strzelców. W bitwie pod Kaniowem (11 maja 1918) dostał się do niemieckiej niewoli, skąd zbiegł na Kubań i wstąpił do 4 Dywizji Strzelców gen. Żeligowskiego, z którą w 1919 wrócił do Polski. W wojnie polsko-bolszewickiej walczył jako adiutant I batalionu 143 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych (od 1 marca 1920 4 Pułk Strzelców Podhalańskich). 17 czerwca 1920 został ranny ale już 25 lipca tr. wrócił do pułku i od 16 sierpnia uczestniczył w akcji Grupy Uderzeniowej znad Wieprza oraz w pościgu za bolszewikami i 11 września 1920 został ponownie ranny. Po wyleczeniu wrócił w styczniu do pułku stacjonującego już w Cieszynie. 28 maja 1921 przybył na Górny Śląsk i w szeregach 4 Pułku im. „Czwartaków” wziął udział w III Powstaniu Śląskim. Poległ tydzień później w boju pod Rodzimem.

Awanse: podporucznik (1919), porucznik (1920).

Bibliografia

CAW, Kol. VM, Stanisław Jęczalik, I.482.82-7820; Kawalerowie Virtuti Militari 17921945. Słownik biograficzny, t. II, 19141921, cz. 1, red. B. Polak, Koszalin 1993, s. 59.

Opcje strony