W akcji naszych wojsk na Deraźnię – Latyczów – Nowokonstantynów – Szreniawę uświetnionej wspaniałymi sukcesami kieruje gen. Jędrzejewski osobiście, znajdując się ciągle wśród oddziałów czołowych, słowem i przykładem zapalając żołnierzy do walki. Dla przekonania się o toku służby przejeżdża gen. Jędrzejewski z jednym tylko oficerem linię placówek. (Wniosek na odznaczenie Virtuti Militari, 23 marca 1920)
Po ukończeniu gimnazjum w Petersburgu, w latach 1880–1884 kadet szkoły junkrów w Warszawie. Od 1884 w 93 Irkuckim Pułku Piechoty w składzie 24 DP, który stacjonował w Finlandii i w Pskowie. W oddziale tym przeszedł wszystkie szczeble kariery od dowódcy plutonu do dowódcy pułku (od czerwca do października 1914). Od 5 października 1914 do 1 lutego 1917 dowodził pułkami: 95 Krasnojarskim, 87 Nejszłockim, ponownie 93 i 119 Kołomieńskim Pułkiem Piechoty. W lutym 1917 został dowódcą brygady w 30 Dywizji Piechoty, następnie dowódcą tej dywizji (do 1 I 1918). Od grudnia 1918 w Wojsku Polskim komendant rezerwy oficerskiej w Warszawie, od marca 1919 dowódca 5 Dywizji Piechoty. W czerwcu 1920 dowódca Grupy Operacyjnej w Armii Rezerwowej, od lipca do września 1920 dowodził Grupą Operacyjną, 1 Armią, 6 Armią i ponownie Grupą Operacyjną. Od 22 stycznia 1921 dowódca Okręgu Generalnego w Lublinie, a od października 1921 we Lwowie (od 1922 było to Dowództwo Okręgu Korpusu VI). Od 30 czerwca 1924 w stanie spoczynku. Podczas oblężenia Lwowa we wrześniu 1939 stanął na czele utworzonej przez siebie Straży Obywatelskiej. 4 października 1939 aresztowany przez NKWD, zmarł lub został rozstrzelany w więzieniu we Lwowie, pochowany w Bykowni. Figuruje na Ukraińskiej Liście Katyńskiej.
Awanse: podporucznik (1884), porucznik (1888), kapitan (1903), podpułkownik (1914), generał major (1916), generał dywizji (1920), generał broni (2016).
Bibliografia
J. Ciałowicz, Władysław Jędrzejewski (1863–1940), generał dywizji WP, „Polski Słownik Biograficzny”, t. XI, 1964-1965, s. 238; Wspomnienia gen. Władysława Jędrzejewskiego oraz dziennik 5 Dywizji Piechoty z 1919 roku, wstęp i oprac. J. Szymański, A. Tuliński, Warszawa 2020.
