Biogramy Postaci Historycznych

https://biogramy.ipn.gov.pl/bio/wszystkie-biogramy/111428,Jan-Maliszewski.html
26.04.2024, 13:40
wojna polsko-bolszewicka

Jan Maliszewski

(ur. 21 stycznia 1895 w Modlinie, zm. 30 stycznia 1986 we Wrocławiu) – pułkownik dyplomowany piechoty

Instytut Pamięci Narodowej oraz Wojskowe Biuro Historyczne prezentuje sylwetki żołnierzy Rzeczypospolitej – obrońców Ojczyzny, których łączy walka z bolszewickim najazdem w latach 1919-1920. Poprzez biogramy opracowane przez specjalistów z WBH i IPN przybliżamy losy patriotów traktujących służbę odrodzonej Polsce jako swój oczywisty obowiązek.

więcej o projekcie

Por. Maliszewski przybył konno do [34] brygady z ważnymi rozkazami. Sztab brygady znajdował się wówczas bezpośrednio za pierwszą linią. Por. M[aliszewski] przebył całą przestrzeń tę w silnym ogniu artylerii i karabinowym i dowiózł rozkazy do brygady wykazawszy zimną krew i osobistą odwagę. (…) por. Maliszewski w każdej takiej potrzebie udawał się z rozkazami z determinacją i zupełnym ignorowaniem niebezpieczeństwa. (Wniosek na odznaczenie Krzyżem Walecznych, 21 maja 1921)

W latach 1910–1914 uczył się w seminarium nauczycielskim w Ursusie pod Warszawą. Od września 1915 w armii rosyjskiej. Od marca 1917 w Dywizji Strzelców Polskich, z którą wszedł do I Korpusu Polskiego w Rosji. 28 października 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Od czerwca do grudnia 1919 słuchacz I kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego, następnie I oficer sztabu Grupy Operacyjnej gen. Żeligowskiego, 7 armii, od czerwca 1920 oficer operacyjny i zastępca szefa sztabu 17 Dywizji Piechoty. W latach 1923–1924 na kursie doszkolenia Wyższej Szkole Wojennej, następnie m.in. w Oddziale IV Sztabu Generalnego, szef sztabu 15 Dywizji Piechoty, dowódca baonu 62 Pułku Piechoty. Od 1929 w Oddziale III Sztabu Głównego, w latach 1933–1936 zastępca dowódcy 13 Pułku Piechoty, 1936–1938 I oficer Inspektoratu Armii w Toruniu. Od 5 lutego 1938 dowódca 35 Pułku Piechoty, którym skutecznie dowodził w kampanii polskiej 1939 i wyprowadził go jako jedyny zwarty oddział piechoty z okrążenia w Borach Tucholskich. Po bitwie nad Bzurą dostał się do niemieckiej niewoli. Od lipca 1945 w 2 Korpusie Polskim we Włoszech, z którym w lipcu 1946 przybył do Wielkiej Brytanii. Po demobilizacji początkowo na emigracji. 12 maja 1956 wrócił do Polski i osiadł we Wrocławiu. Był inwigilowany przez SB.

Awanse: podporucznik (1917), porucznik (1918), kapitan (1922), major (1924), podpułkownik (1932), pułkownik (1946).

Bibliografia

J. Kirszak, Dwaj pułkownicy – bohaterowie Września 1939. Jan Kruk-Śmigla i Jan Maliszewski – żywoty równoległe [w:] Wybitni wrocławianie. Osobowości w historii miasta, t. III, Wrocław 2010, s. 127–153; J. Maliszewski, Wspomnienia dowódcy 35 pułku piechoty [w:] Żołnierzom Września, Warszawa 1971.

Opcje strony