Instytut Pamięci Narodowej
Wyszukiwarka
wojna polsko-bolszewicka

Tadeusz Feliks Prauss

ur. 21 grudnia 1896 w Warszawie, zam. wiosną 1940 w Charkowie) – pułkownik pilot

Instytut Pamięci Narodowej oraz Wojskowe Biuro Historyczne prezentuje sylwetki żołnierzy Rzeczypospolitej – obrońców Ojczyzny, których łączy walka z bolszewickim najazdem w latach 1919-1920. Poprzez biogramy opracowane przez specjalistów z WBH i IPN przybliżamy losy patriotów traktujących służbę odrodzonej Polsce jako swój oczywisty obowiązek.

więcej o projekcie

[…] Dnia 30 maja 1920 r. por. Prauss atakował stosownie do rozkazu statki pancerne i transporty przeciwnika usiłujące wysadzić desant na zachodni brzeg Dniepru […]. Bomby zrzucane przez por. Praussa wszystkie padały w nieznacznej odległości lub prosto w cel. Jedną z nich trafiono w statek pancerny, który wkrótce potem zatonął. […]. Dnia 4 czerwca 1920 r. por. Prauss otrzymał rozkaz dokonania wywiadu nad ujściem rzeki Teterew i przeszkodzenia bolszewikom w przeprawie przez wybudowany most. […] Podczas tych brawurowych ataków został por. Prauss ranny kulą w lewą rękę, lecz pomimo tego, że sam już nie mogąc strzelać z kar. maszynowego, ataku nie zaprzestał, lecz prowadząc samolot jedną ręką zrobił jeszcze parę kół, dając możność obserwatorowi wystrzelać resztę amunicji z kar. masz., po czym dopiero zawrócił na lotnisko w Kijowie, dokąd przybył cały zalany krwią. […] Podczas całej ofensywy i defensywy naszej na froncie ukraińskim, od 19 kwietnia do 19 czerwca 1920 r., por. pil. Prauss dokonał lotów bojowych około 50. (Wniosek na odznaczenie Virtuti Militari, 10 lipca 1920)

Ukończył szkołę realną w Krakowie (1914). Od 1915 w armii austriackiej, początkowo w piechocie, a po ukończeniu kursu obserwatorów od września 1916 w lotnictwie na froncie włoskim. Od lipca 1918 na kursie pilotażu w Szkole Pilotów w Krakowie. W listopadzie tr. wstąpił do Wojska Polskiego i od stycznia 1919 w składzie 3 Eskadry Lotniczej brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej, później polsko-bolszewickiej. Od września 1921 dowódca 16 Eskadry Wywiadowczej. Później m.in. zastępca komendanta Wyższej Szkoły Pilotów w Grudziądzu. W latach 1925–1927 dowódca dywizjonu i zastępca dowódcy 4 Pułku Lotniczego w Toruniu. Następnie komendant Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa w Bydgoszczy, w latach 1934–1939 dowódca 6 Pułku Lotniczego we Lwowie. W kampanii 1939 dowódca lotnictwa Armii „Modlin”, a od 13 września lotnictwa Frontu Północnego. Uniknął niemieckiej niewoli i przedostał się do Lwowa. W październiku 1939 aresztowany i odesłany do obozu w Starobielsku. Pogrzebany na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Piatichatkach. W 2007 omyłkowo został powtórnie awansowany na pułkownika zamiast na generała brygady.

Awanse: podporucznik (1918), porucznik (1919), kapitan (1920), major (1923), podpułkownik (1930), pułkownik (1937).

Bibliografia

CAW, VM, Tadeusz Prauss, I.482.18-1162; J. Zieliński, W. Wójcik, Lotnicy – Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari, Warszawa–Toruń 2005, s. 155–157.

Opcje strony