Biogramy Postaci Historycznych

https://biogramy.ipn.gov.pl/bio/wszystkie-biogramy/111527,Waclaw-Scaevola-Wieczorkiewicz.html
28.03.2024, 20:56
wojna polsko-bolszewicka

Wacław Scaevola-Wieczorkiewicz

(ur. 25 czerwca 1890 w Polanówce, zm. 7 grudnia 1969 w Genewie) – generał brygady

Instytut Pamięci Narodowej oraz Wojskowe Biuro Historyczne prezentuje sylwetki żołnierzy Rzeczypospolitej – obrońców Ojczyzny, których łączy walka z bolszewickim najazdem w latach 1919-1920. Poprzez biogramy opracowane przez specjalistów z WBH i IPN przybliżamy losy patriotów traktujących służbę odrodzonej Polsce jako swój oczywisty obowiązek.

więcej o projekcie

Od dnia powstania Legionów Polskich w polu. We wszystkich bojach [1920 r.], zaczynając od Dźwiny prowadzi pułk z pełną brawurą, energią i poświęceniem. Szczególną brawurą odznaczył się w bojach nad Berezyną (…). W boju pod Włodawą dnia 15.8.20, kiedy nieprzyjaciel ze wszystkich stron uderzył na VI Brygadę – osobistym przykładem męstwa, porwał żołnierzy i poprowadził ich do decydującego o losie 58 dywizji sowieckiej zwycięstwa. (Wniosek na odznaczenie Virtuti Militari, 2 września 1920)

Absolwent gimnazjum w Lublinie (1910) i Akademii Ziemiańskiej w Wiedniu (1914). W latach 1911–1914 w Polskich Drużynach Strzeleckich, 1914–1917 w Legionach Polskich (dowódca kompanii i batalionu 1 pułku I Brygady). Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Od grudnia tr. dowódca I batalionu 23 Pułku Piechoty, od września 1919 dowódca 9 Pułku Piechoty Legionów. W 1920 przejściowo dowódca VI Brygady Piechoty Legionów i 3 Dywizji Piechoty Legionów. W latach 1921–1923 komendant Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia Armii, 1923–1925 w francuskiej Wyższej Szkole Wojennej. W latach 1926–1935 dowódca 24 Dywizji Piechoty i Garnizonu Jarosław. Od 12 października 1935 do września 1939 dowódca Okręgu Korpusu nr X. W kampanii 1939 dowódca etapów najpierw Armii „Kraków”, a następnie Armii „Karpaty”. Przedostał się do Francji, gdzie od listopada 1939 do czerwca 1940 Inspektor Wyszkolenia Naczelnego Wodza. Po klęsce Francji działał tam w ruchu oporu. Zagrożony aresztowaniem w 1943 przedostał się do Szwajcarii, gdzie pozostał na emigracji. Pochowany na cmentarzu świętego Józefa w Genewie.

Awanse: porucznik (1914), kapitan (1915), major (1918), pułkownik (1920), generał brygady (1927).

Bibliografia

T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski niepodległej, Warszawa 1991, s. 160; J. Majka, Wacław Scaevola-Wieczorkiewicz 1890-1969. Krótka biografia wojskowa, Rzeszów 2018; P. Stawecki, Generałowie Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, s. 347–349.

Opcje strony