Biogramy Postaci Historycznych

https://biogramy.ipn.gov.pl/bio/wszystkie-biogramy/111530,Ludwik-Schweizer.html
28.03.2024, 22:13
wojna polsko-bolszewicka

Ludwik Schweizer

(ur. 14 stycznia 1894 w Bursztynie, pow. Rohatyn, zm. 28 lutego 1960 w Londynie) – pułkownik dyplomowany kawalerii

Instytut Pamięci Narodowej oraz Wojskowe Biuro Historyczne prezentuje sylwetki żołnierzy Rzeczypospolitej – obrońców Ojczyzny, których łączy walka z bolszewickim najazdem w latach 1919-1920. Poprzez biogramy opracowane przez specjalistów z WBH i IPN przybliżamy losy patriotów traktujących służbę odrodzonej Polsce jako swój oczywisty obowiązek.

więcej o projekcie

Podczas wypadu na Korosteń, w bitwie pod wsią Nowaki rtm. Schweizer Ludwik otrzymał rozkaz przejścia przez tor kolejowy i objęcia dowództwa nad 3 i 4 szwadronami [201 Pułku Szwoleżerów]. Wykonawszy to, rzucił natychmiast 4 szwadron do szarży na cofającą się piechotę bolszewicką, i doprowadził ją tym do zupełnego zdemoralizowania. Z pozostałym trzecim szwadronem i plutonem KM podsunął się pod nasyp kolejowy, by ogniem spędzić załogę pancerki bolszewickiej, naprawiającą zepsuty tor. Odpędzenie pancerki dało mu możność poprowadzenia do szarży 3 szwadronu na baon piechoty bolszewickiej, który w całości dostał się do niewoli . (Wniosek na odznaczenie Virtuti Militari, 2 listopada 1920)

W 1912 ukończył III gimnazjum we Lwowie i wstąpił do austriackiej Akademii Wojskowej w Wiener-Neustadt. W latach 1914–1916 dowódca plutonu i szwadronu w austriackim 13 Pułku Ułanów, od 1917 instruktor w Polskiej Sile Zbrojnej. W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. W wojnie polsko-bolszewickiej m.in. dowódca szwadronu w 1 Pułku Szwoleżerów i 16 Pułku Ułanów, zastępca dowódcy 201  Pułku Szwoleżerów (późniejszy 3 Pułk Szwoleżerów). W latach 1924–1927 w École Supérieure de Guerre w Paryżu. W latach 1927–1929 wykładowca kawalerii w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie. Od 6 lipca 1929 zastępca dowódcy 5 Pułku Ułanów, od 27 stycznia 1932 dowódca 4 Pułku Ułanów. od 14 lutego 1936 dowódca 26 Pułku Ułanów. Na jego czele w składzie Nowogródzkiej Brygady Kawalerii uczestniczył w kampanii polskiej 1939. Po kapitulacji przedostał się na Węgry i został internowany. Przedostał się do Francji i w marcu 1940 został dyrektorem nauk w Ośrodku Wyszkolenia Oficerów w Vichy, z którym w czerwcu tr. ewakuował się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w Polskich Siłach Zbrojnych. W 1941 przeniesiony w stan nieczynny. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii.

Awanse: podporucznik (1914), porucznik (1916), rotmistrz (1920), major (1923), podpułkownik (1928), pułkownik (1937).

Bibliografia

CAW, Kol. VM, Ludwik Schweizer, I.482.42-3252; L. Schwezier, Wojna bez legendy, red. A.K. Bucholtz, Oświęcim 2016.

Opcje strony