Biogramy Postaci Historycznych

https://biogramy.ipn.gov.pl/bio/wszystkie-biogramy/111548,Henryk-Sucharski.html
28.03.2024, 12:39
wojna polsko-bolszewicka

Henryk Sucharski

(ur. 12 listopada 1898 w Gręboszowie, pow. Dąbrowa, zm. 30 sierpnia 1946 w Neapolu) – major piechoty

Instytut Pamięci Narodowej oraz Wojskowe Biuro Historyczne prezentuje sylwetki żołnierzy Rzeczypospolitej – obrońców Ojczyzny, których łączy walka z bolszewickim najazdem w latach 1919-1920. Poprzez biogramy opracowane przez specjalistów z WBH i IPN przybliżamy losy patriotów traktujących służbę odrodzonej Polsce jako swój oczywisty obowiązek.

więcej o projekcie

Ppor. Sucharski Henryk, jako dowódca 10 kompanii odznaczył się swym męstwem i odwagą w ataku na Połanicę Bogdanówkę pod Zadwórzem dn. 30.8.1920. (…) W obecności gen. Jędrzejewskiego rozpoczęła 10 kompania (…) atak na silnie karabinami maszynowymi przez nieprzyjaciela obsadzoną miejscowość, z powodu silnego ognia (…) lewe skrzydło zaczęło się wahać. Ppor. Sucharski zauważywszy to, nie zważając na silny ogień rzucił się z łącznikami, będącymi przy nim, na chwiejące się skrzydło i odwagą swą oraz nawoływaniem porwał za sobą wahających się żołnierzy i doprowadził atak do skutku, (…) nieprzyjaciel prócz kilkunastu trupów, 2 KM na miejscu pozostawić musiał. (Wniosek na odznaczenie Virtuti Militari, 12 stycznia 1921)

Ukończył gimnazjum w Tarnowie (1917) po czym rozpoczął służbę w armii austriackiej. Od lutego 1919 w Wojsku Polskim w 16 Pułku Piechoty, z którym w październiku tr. wyruszył na front. Od lutego 1920 dowódca plutonu baonu szturmowego 6 Dywizji Piechoty, uczestniczył we wszystkich walkach frontu litewsko-białoruskiego, a od czerwca tr. na froncie ukraińskim. Od lipca 1920 do września 1928 dowódca kompanii 20 Pułku Piechoty na froncie, a od grudnia 1920 w garnizonie Kraków. W latach 1928–1930 instruktor Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej, 1930–1938 dowódca kompanii i batalionu w 35 Pułku Piechoty w Brześciu n/Bugiem. Od 3 grudnia 1938 do 7 września 1939 komendant Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte. W latach 1939–1945 w niewoli niemieckiej, następnie w 2 Korpusie Polskim we Włoszech, gdzie od stycznia 1946 dowódca 6 Batalionu Strzelców Karpackich. Pochowany początkowo na Polskim Cmentarzu Wojskowym w Casamassima, w sierpniu 1971 ekshumowany na Westerplatte.

Awanse: podporucznik (1920), porucznik (1922), kapitan (1928), major (1938).

Bibliografia

C. Ciesielski, Henryk Sucharski, „Polski Słownik Biograficzny”, 2007-2008, t. XLV, s. 237–239; A. Drzycimski, Major Henryk Sucharski, Wrocław 1990.

Opcje strony