Dnia 23 września w szarży pod Zasławiem na wieś Mytkowce ppor. Sulimirski zorientowawszy się, że najbardziej dotkliwie odczuć się daje szarżującemu szwadronowi nieprzyjacielski karabin maszynowy strzelający z lewej flanki, odłącza się od szwadronu i na czele kilku ludzi szarżuje z brawurą wyżej wymieniony karabin maszynowy. Ranny w rękę prowadzi swych ludzi dalej i zdobywa wspomniany karabin maszynowy, zostając przy tym powtórnie, tym razem śmiertelnie ranny. (Wniosek na odznaczenie Virtuti Militari, 24 września 1920)
Uczył się w gimnazjum we Lwowie, gdzie od 1911 należał do skautingu. W listopadzie 1916 wstąpił do 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich, w którym służył do kryzysu przysięgowego w 1917, następnie w austriackim 38 Pułku Piechoty na froncie wschodnim. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim w odtwarzanym 1 Pułku Ułanów Legionowych i 1 Pułku Szwoleżerów, uczestnik walk z Ukraińcami. Od lipca 1919 do śmierci w 6 Pułku Ułanów. Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Awanse: podporucznik (1919).
Bibliografia
CAW, Kol. VM, Witold Sulimirski, I.482.108-11698; Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914–1917, Z. 1, red. Z. Reis, J. Rogowski, Z. Zygmuntowicz, Lwów 1935, s. 113.