3.9.[1920] płk Zahorski Sergiusz poprowadził 2 szwadrony 1 p.uł. do szarży na dwa pułki Taraszczańskiej Brygady 44 dywizji piechoty sowieckiej okopane na dominujących wzgórzach na wschód od Łaszczewa. Rezultatem tej szarży było rozbicie obu pułków nieprzyjacielskich i wzięcie do niewoli 93 jeńców i 7 KM. 31 sierpnia pod Wolicą Śniatycką płk Zahorski na czele jednego szwadronu 1 p.uł. rzucił się na skrzydło 6 dyw. jazdy Budionnego, która zaatakowała z tyłu 1 dyw. jazdy przyczyniając się do powstrzymania ataku. (Wniosek na odznaczenie Virtuti Militari, 22 września 1920)
Absolwent gimnazjum w Żytomierzu i Morskiego Korpusu Kadetów. Zmienił rodzaj broni i w 1906 przeniósł się do Mikołajewskiej Szkoły Kawalerii w Petersburgu. W armii rosyjskiej służył do września 1915, po czym dowodził szwadronem dywizjonu ułanów Legionu Puławskiego. Od kwietnia do czerwca 1918 dowódca szwadronu 1 Pułku Ułanów I Korpusu Polskiego. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim dowódca dywizjonu, zastępca dowódcy i dowódca 1 Pułku Ułanów Krechowieckich, od 12 września do 28 listopada dowódca 14 Pułku Ułanów. Od grudnia 1920 do kwietnia 1922 w włoskiej Szkole Aplikacyjnej Kawalerii w Pinerolo, w latach 1923–1924 na kursie doszkolenia Wyższej Szkole Wojennej, następnie dowódca 11 Pułku Ułanów i dowódca I Brygady Kawalerii. Od lipca 1926 do października 1926 szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, po czym dowódca XII Brygady Kawalerii, a od 1929 do 1937 Samodzielnej Brygady Kawalerii „Poznań”. W 1938 przeniesiony w stan spoczynku. Po kampanii 1939 przedostał się do Francji, gdzie pozostawał w dyspozycji Naczelnego Wodza. W Wielkiej Brytanii nie otrzymał przydziału do PSZ, przebywał w obozie oficerskim w Rothesay na wyspie Bute. W styczniu 1942 ponownie przeniesiony w stan spoczynku. Po wojnie na emigracji w Wielkiej Brytanii. Pochowany na Cmentarzu Brompton w Londynie. Grób został wpisany do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski (nr ewidencyjny 573).
Awanse: podporucznik (1908), porucznik (1912), rotmistrz (1917), pułkownik (1918), generał brygady (1931).
Bibliografia
Dzieje Ułanów Jazłowieckich, red. J.S. Tym, Warszawa 2019, s. 449–451; P. Stawecki, Generałowie Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, s. 359, 360.
