Dnia 6 VI 1920 w czasie bitwy pod Sziragi [Szaragami], gdzie II/46 baon atakował nieprzyjaciela okopanego silnie na wschód od Sziragi, por. Zdziarski, dowodząc 8 kompanią, dał dowody szczególnej osobistej odwagi. Obok wzorowego prowadzenia kompanii, a mianowicie trzymał on wraz z 7 kompanią wieś Sziragi przez 12 godzin mimo ciągłych ataków bolszewickich i silnego ognia artylerii, a następnie po otrzymanym rozkazie, rzucił się na czele swej kompanii do ataku, porywając ludzi za sobą, wziął jednym tchem okopy, biorąc następnie udział w pościgu nieprzyjaciela na przestrzeni sześciu kilometrów. (Wniosek na odznaczenie Virtuti Militari, 15 czerwca 1920)
Absolwent gimnazjum w Tarnowie i Politechniki Lwowskiej. Zmobilizowany do armii austriackiej walczył na froncie rosyjskim i włoskim. Od września 1918 w włoskiej niewoli, gdzie w listopadzie tr. wstąpił do organizującego się 1 Pułku Strzelców Polskich im. gen. Dąbrowskiego, przynależącego do Armii Polskiej we Francji. W styczniu 1919 wyjechał wraz z pułkiem do Francji, a w kwietniu tr. do Polski. Od maja tr. uczestniczył z pułkiem (przemianowanym we wrześniu w 46 Pułk Strzelców Kresowych) w walkach z Ukraińcami, zajmowaniu Pomorza (styczeń–luty 1920) i od czerwca tr. w ofensywie Armii Rezerwowej na Białorusi, gdzie odznaczył się jako dowódca 7 kompanii. Następnie w walkach odwrotowych, od 25 lipca jako dowódca I batalionu. Zginął w boju kilkanaście dni później, pośmiertnie zweryfikowany w stopniu majora.
Bibliografia
CAW, Kol. VM, Jan Zdziarski, I.482.61-5136; J.W. Wyzina, Zarys historii wojennej 5-go pułku Strzelców Podhalańskich, Warszawa 1928, s. 12, 14, 16, 17.
