W czasie I wojny światowej jako żołnierz armii austriackiej walczył przez dwa lata na froncie wschodnim, a później na froncie włoskim, gdzie dostał się do niewoli. Do kraju wrócił wraz z armią gen. Józefa Hallera. Walczył na froncie polsko-ukraińskim, a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej.
Przed wybuchem wojny studiował prawo na UJ. Sympatyzował z ruchem narodowym. W okresie międzywojennym mieszkał na Wołyniu, zawodowo związany z WP. Zagrożony aresztowaniem przez NKWD, pod koniec 1939 r. przeszedł z terenu okupacji sowieckiej do GG. Początkowo działał w ZWZ. W 1943 r. znalazł się w szeregach NSZ.
Pełnił funkcję komendanta XII Okręgu NSZ. 7 III 1944 r. wraz z grupą oficerów został aresztowany przez gestapo w Siedlcach. 12 marca podkomendni z organizacji przeprowadzili udaną próbę odbicia ich z więzienia w Siedlcach. Sprzeciwił się wykonaniu rozkazu o scaleniu z AK, za co zawieszono go w obowiązkach. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na krótko podporządkował się AK. Próbował organizować Okręg NSZ–ONR. Przeniesiony na stanowisko komendanta Okręgu NSZ–ONR na Śląsku.
UB aresztował go 28 X 1945 r. w Katowicach. 10 XII 1946 r. WSR w Warszawie skazał go na dziesięć lat pozbawienia wolności. Więzienie opuścił 28 X 1950 r., był wycieńczony i schorowany. Po dwóch miesiącach ponownie aresztowany i przetrzymywany przez siedem miesięcy.
Zmarł 1 VI 1951 r. w Wałbrzychu.
