Pochodził z rodziny chłopskiej. Jego ojciec uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. Przed wojną rodzina mieszkała na Górnym Śląsku, a po jej wybuchu Olszówka przeniósł się do krewnego w Gierczykach (pow. Kępno). Po pewnym czasie zapisał się do III grupy volkslisty. Po zwolnieniu z aresztu otrzymał powołanie do Wehrmachtu. Zdezerterował w trakcie służby przygotowawczej przed wysłaniem na front. Powrócił do powiatu kępińskiego i dołączył do kilkuosobowego oddziału AK.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej utworzył ochotniczą milicję gromadzką w gminie Laski (pow. Kępno). W kwietniu 1945 r., z chwilą podporządkowywania milicji organom władzy komunistycznej, odszedł ze służby wraz z podkomendnymi i stworzył oddział partyzancki odwołujący się do tradycji AK. Operował on w powiatach Kępno, Kluczbork i Namysłów i w szczytowym okresie wraz z siatką terenową liczył ok. osiemdziesięciu osób. Działał poza jakiejkolwiek władzą zwierzchnią.
Prowadził bardzo aktywną i różnoraką działalność zbrojną, szczególnie wymierzoną w ogniwa aparatu represji (rozbrajanie posterunków MO, likwidacja funkcjonariuszy UB, żołnierzy sowieckich, paraliżowanie administracji państwowej oraz akcje rekwizycyjne). Najbardziej znaną operacją było rozbicie 23 XI 1945 r. PUBP w Kępnie i zastrzelenie ośmiu funkcjonariuszy UB, żołnierza sowieckiego i rodziny szefa PUBP. Oddział miał na swoim koncie likwidację osób cywilnych, w tym narodowości niemieckiej i żydowskiej. „Otto” prowadził też działalność propagandową. Zginął 8 II 1946 r., okrążony wraz z oddziałem we wsi Pisarzowice przez grupę operacyjną KBW, UB i MO. Pochowany na cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.
