Kazimierz Jancarz urodził się 9 grudnia 1947 r. w Suchej Beskidzkiej. Był pierworodnym dzieckiem – jednym z sześciorga – Stanisława Jancarza i Ireny z domu Bałos.
Po ukończeniu szkoły podstawowej zamierzał, idąc w ślady ojca, wybrać zawód kolejarza. Wstąpił do Technikum Kolejowego w Krakowie, gdzie w roku 1966 zdobył dyplom technika elektryka trakcji kolejowej, zdał maturę i odbył praktyki zawodowe. Jednak kolejarzem nie został, tylko w tym samym roku złożył podanie o przyjęcie go do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Koledzy Jancarza ze szkolnej ławy byli tym zaskoczeni, jednak źródeł jego powołania kapłańskiego należy zapewne szukać już w dzieciństwie. Sprzyjał mu klimat duchowy domu rodzinnego, o czym można wnosić także z faktu, iż dwóch spośród trzech jego braci poszło drogą tego samego co on powołania. W swej rekomendacji ówczesny proboszcz parafii w Makowie Podhalańskim, ks. Franciszek Dźwigoński napisał, iż Kazimierz Jancarz znany mu jest jako „młodzieniec solidny i sumienny, pobożny i przykładny ministrant”. Z kolei jeden z kolegów Jancarza z Technikum Kolejowego, Jan Szczudło opisał go jako ucznia „pilnego” i trzymającego dystans wobec zafascynowanej muzyką bigbitową „grupy rozrywkowej”. W sierpniu 1971 roku kleryk Jancarz poprosił o wyświęcenie na diakona, a w maju 1972 przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. kardynała Karola Wojtyły. Posługiwanie rozpoczął jako opiekun Oazy i duszpasterz służby liturgicznej parafii w Pisarzowicach. Kolejnymi przystankami na jego kapłańskiej drodze były parafie w Andrychowie, Oświęcimiu i Niepołomicach.
Kiedy wikary Kazimierz Jancarz odchodził z Pisarzowic do Andrychowa, jego pierwszy przełożony, pisarzowicki proboszcz ks. Stanisław Piela, napisał o nim, iż „w spełnianiu obowiązków kapłańskich był bardzo gorliwy. (…) Miał łatwość w wypowiadaniu dobrych i praktycznych myśli zaczerpniętych z Pisma Świętego (…) W pracy duszpasterskiej miał wiele dobrych pomysłów…”. Następne lata w życiu ks. Jancarza pokazały co może zdziałać pomysłowość idąca w parze z nieprzeciętną odwagą.
